رد شدن به محتوای اصلی

زندگی زیباست؛ همچون غزلی عاشقانه

جستجوی این وبلاگ

آهنگ اسپانیولی Dónde Estarás

در مرداد ۱۳, ۱۴۰۳

دریافت پیوند
Facebook
X
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

آهنگ اسپانیولی Dónde Estarás (Ricchi e Poveri)

آهنگ اسپانیولی آهنگ کلاسیک آهنگ رمانتیک Dónde Estarás Ricchi e Poveri

دریافت پیوند
Facebook
X
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار

یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا

"یک پند ز من بشنو"؛ غزلی زیبا از مولانا: یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا من خمره‌ی افیونم، زنهار سرم مگشا! آتش به من اندرزن، آتش چه زند با من؟! کاندر فلک افکندم، صد آتش و صد غوغا گر چرخ همه سر شد، ور خاک همه پا شد نی سر بهلم آن را، نی پا بهلم این را یا صافیه الخمر فی آنیه المولی اسکر نفرا لدا و السکر بنا اولی مولانا

امروز سرمست آمدم تا دیر را ویران کنم

آهنگ امروز سرمست آمدم، شجریان، شعر مولانا : این بار سرمست آمدم، تا جام و ساغر بشکنم ساقی و مطرب هر دو را، من کاسه‌ی سر بشکنم از کف عصا گر بفکنم، فرعون را عاجز کنم گر تیشه بر دستم فتد بت‌های آزر بشکنم امروز سرمست آمدم، تا دیر را ویران کنم گرز فریدونی کشم، ضحاک را سر بشکنم گر کژ بسویم بنگرد، گوش فلک را برکنم گر طعنه بر حالم زند، دندان اختر بشکنم چون رو به معراج آورم، از هفت کشور بگذرم چون پای بر گردون کشم، نو چرخ و چنبر بشکنم گر محتسب جوید مرا، تا در رهی کوبد مرا من دست و پایش در زمان، با فرق و دندان بشکنم من مرغ عالی همّتم، از آشیانه بَر پَرَم تا کرکسان چرخ را، هم بال و هم پر بشکنم من طائر فرخنده‌ام، در کنج حبس افتاده ام باشد مگر که وارهم، روزی قفس در بشکنم گر شمس تبریزی مرا، گوید که هی آهسته شو گویم که من دیوانه‌ام، این بشکنم آن بشکنم مولانا

من بدین خوبیّ و زیبایی ندیدم روی را

غزل عاشقانه‌ی زیبای سعدی شیرازی: من بدین خوبیّ و زیبایی ندیدم روی را وین دلاویزیّ و دلبندی نباشد موی را روی اگر پنهان کند سنگین‌دلِ سیمین‌بدن مشک غمّازست نتواند نهفتن بوی را ای موافق‌صورت‌ومعنی که تا چشم من است از تو زیباتر ندیدم روی و خوش‌تر خوی را! گر به سر می‌گردم از بیچارگی عیبم مکن! چون تو چوگان می‌زنی جرمی نباشد گوی را هر که را وقتی دمی بوده‌ست و دردی سوخته‌ست دوست دارد ناله‌ی مستان و هایاهوی را ما ملامت را به جان جوئیم در بازار عشق کنج خلوت، پارسایان سلامت‌جوی را بوستان را هیچ دیگر در نمی‌باید به حسن بلکه سروی چون تو می‌باید کنارِ جوی را ای گل خوش‌بوی! اگر صد قرن باز آید بهار مثل من دیگر نبینی بلبل خوش‌گوی را سعدیا! گر بوسه بر دستش نمی‌یاری نهاد چاره آن دانم که در پایش بمالی روی را

‏با پشتیبانی Blogger